กว่าจะมาเป็นวันนี้

         ตำบลบางประมุงเป็นสังคมผู้สูงอายุอย่างสมบูรณ์ เทศบาลตำบลบางประมุงได้ตระหนักถึงปัญหาสำคัญจากการเป็นสังคมผู้สูงวัยในประเด็นปัญหาภาระพักพิงทางสังคมของผู้สูงอายุ ตัวผู้สูงอายุถูกลดบทบาททางเศรษฐกิจและสังคม ถูกละเลยไม่ได้รับการเอาใจใส่เท่าที่ควร มีปัญหาด้านสุขภาพกายจิตใจ สังคมและอารมณ์ จำเป็นต้องพึ่งพิงตนเองมากขึ้นและเป็นการส่งเสริมความรู้แก่ผู้สูงอายุด้านการส่งเสริมสุขภาพ ป้องกัน ดูแลตนเองส่งเสริมการอยู่ร่วมกันและสร้างความเข้มแข็งขององค์กรผู้สูงอายุ จึงได้จัดโครงการ “โครงการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตแก่ผู้สูงอายุ” ขึ้น ในรูปแบบโรงเรียนผู้สูงอายุ

เส้นทางสู่ความสำเร็จของการมาเป็นชุมชนต้นแบบ

๑.เริ่มจากภารกิจของเทศบาล การออกจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ คนพิการ และผู้ป่วยเอดส์ ในแต่ละเดือน จะมีการจัดกิจกรรมให้ผู้สูงอายุเข้ามาร่วมกิจกรรม ให้ความรู้ชี้แจงเรื่องต่างๆ ตามสถานการณ์ที่เป็นปัจจุบัน สันทนาการ ออกกำลังกายก่อนรับเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ

๒.มีการจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุ มีการ         ทำกิจกรรมหารายได้ เพื่อนำมาทำกิจกรรมของชม

๓.การจัดตั้งโรงเรียนผู้สูงอายุ เพื่อมาต่อยอดกิจกรรมพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ให้ครบทั้ง ๔ มิติ ได้แก่

มิติด้านสังคม เน้นกิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีการศึกษา ศิลปวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา การมีจิตอาสา ความสามัคคี

มิติด้านเศรษฐกิจ กำหนดให้มีการจัดทำบัญชีครัวเรือน สนับสนุนระบบการออม การเพิ่มพูนทักษะและอาชีพ

มิติด้านสิ่งแวดล้อม ปรับสภาพแวดล้อมบ้านผู้สูงอายุในชุมชน การคัดแยกขยะ การเพิ่มที่สีเขียวปลูกป่า การทำธนาคารน้ำใต้ดิน

มิติด้านสุขภาพ ส่งเสริมสุขภาพทางกาย อาหารและโภชนาการ มีการออกกำลังกาย และมีการตรวจสุขภาพเป็นประจำ 

๔.เทศบาลกับประชาชน มีการปฏิสัมพันธ์ในการทำงานประสานงานกันมากขึ้น ได้รับความร่วมมือในการทำกิจกรรมที่ดีของคนในชุมชน การประสานงานได้รับการอำนวยความสะดวก เป็นการลดช่องว่างระหว่างเทศบาลกับประชาชน

๕.เทศบาลได้กำหนดหลักสูตรการเรียนการสอนที่มีความสม และได้มีการมีการบูรณาการกิจกรรมครบทุกด้านทั้งด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคม สติปัญญาและ จิตวิญญาณ

ความท้าทาย

         เนื่องจากเป็นโครงการใหม่ ยังไม่เคยมีหน่วยงานได้ดำเนินการมาก่อน จึงต้องมีการสร้างแรงบันดาลใจในทีมบริหารและเจ้าหน้าที่ของเทศบาล มีการประชุมชี้แจง อธิบายแนวคิดเพื่อถ่ายทอดเจตนารมณ์และร่วมกันคิด ร่วมกันทำ ตลอดจนศึกษาแนวทางการดำเนินงานของโรงเรียนผู้สูงอายุระดับจังหวัดทั้งในจังหวัดนครสวรรค์และใกล้เคียง รวมทั้งศึกษาจากสื่อต่างๆ และนำมาปรับใช้ในการขับเคลื่อนกิจกรรมโครงการ ตลอดจนความไม่รู้ ไม่เข้าใจ เกี่ยวกับกิจกรรมโครงการของโรงเรียนผู้สูงอายุ ทัศนคติของบุคลากรและประชาชนโยเฉพาะผู้สูงอายุที่มีมุมมองว่าโรงเรียนผู้สูงอายุเป็นเรื่องยาก ต้องใช้งบประมาณมากมาย และน่าอายที่ต้องมานั่งเรียนเหมือนเด็ก

ผลลัพธ์และผลกระทบที่เกิดขึ้น

         ๑.พอเพียง - มีการเรียนการสอนเกี่ยวกับเกษตรพอเพียงเพียง ผู้สูงอายุได้ช่วยเหลือสังคมในการคัดแยกขยะและมาบริจาคให้กับกองทุนสิ่งแวดล้อม ลดรายจ่ายเพิ่มรายได้ จากการปลูกผักสวนครัว การสานตะกร้าจากผักตบชวา การทำไม้กวาดทางมะพร้าว การทำไม้กวาดดอกหญ้าขาย

         ๒.วินัย - กิจกรรมของโรงเรียนมีการกำหนดตารางการเรียนการสอนที่ชัดเจน ผู้สูงอายุเข้าร่วมกิจกรรมตรงเวลา เป็นการเสริมสร้างวินัยในตนเอง หลักสูตรการเรียนการสอนจะสอดแทรกคุณธรรมจริยธรรมในกิจกรรม มอบหมายให้ผู้สูงอายุทำกิจกรรมต่างๆ เกิดความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม

         ๓.สุจริต - เป็นการประพฤติชอบ ปฏิบัติชอบ ซึ่งเกิดได้ ๓ ทาง คือ

กายสุจริต คือ การทำความดีทางกาย

วจีสุจริต คือ การทำความดีทางวาจา

มโนสุจริต คือ การทำความดีทางใจ

         ๔.จิตอาสา - ผู้สูงอายุในชุมชนเป็นต้นแบบที่ดีในการร่วมแรงร่วมใจในการช่วยเหลือผู้อื่น ร่วมบริจาคช่วยเหลือกลุ่มผู้ด้อยโอกาส มีจิตสาธารณเป็นแบบอย่างในชุมชน

         มีส่วนรวมในกิจกรรมของทางเทศบาลและเผยแพร่กิจกรรมดนตรีบำบัด “ดนตรีเพื่อสุขภาพ : อังกะลุง” ในโอกาสต่างๆ

         ๕.กตัญญู - มีการจัดกิจกรรมที่แสดงออกถึงการรู้คุณบุคคลอื่น สังคม สิ่งแวดล้อม ร่วมกันพัฒนาสิ่งแวดล้อมในชุมชน เกิดความภาคภูมิใจในการเป็นผู้สูงอายุที่มีคุณค่า

เป้าหมายที่จะเดินต่อ

มีความคิดที่จะเพิ่มกลุ่มเป้าหมายให้มากขึ้น ทั้งกลุ่มติดบ้านและติดสังคม เป็นแหล่งเรียนรู้ตลอดชีวิตของชุมชน อย่างต่อเนื่องและยั่งยืน เป็นแหล่งศึกษาดูงานของหน่วยงานอื่น

มีกลุ่มทักษะอาชีพ และกลุ่มภูมิปัญญา อย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น ขยายกลุ่มเป้าหมายจากกลุ่มผู้สูงอายุที่ติดสังคม สู่กลุ่มผู้สูงอายุติดบ้าน และกลุ่มผู้สูงอายุติดเตียงโดยจัดการเรียนการสอนให้สอดคล้องกับบริบท

ผู้ติดต่อในพื้นที่

นางสาวเสาวคนธ์ แก้ววิกย์กรณ์ ๐๕๖-๒๐๒๑๒๓